Albüm:&nbsp;Where’s My Utopia? Süre: 43 dakika Plak şirketi: Republic Records Yayın tarihi: 1 Mart 20242024’ü henüz yarılamadık ama şimdiden pek çok iyi albüm dinledik bile. Geçen hafta yayınlanan Yard Act’in <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/album/34UIFF2mDOl7JN0QdmMjPg?si=Wxr3zwQsRfG3h5yQzJPQ2Q" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Where’s My Utopia?</a> albümü, tartışmasız bunlar içinde dinlediğim en iyi uzunçalar! Sözlerinde grup üyelerinin ve dünyanın başarısızlıklarını merkeze alan albüm, müzikal anlamda da Yard Act’i kendi jenerasyonunun ve türünün önde gelen temsilcilerinden biri olmasını sağlıyor.&nbsp;Yard Act, İngiltere ve İskoçya arasında bir köprü şehir olan Leeds’de doğdu. 2022’de ilk albümleri <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/album/4rXBcuJMRSt4izAwXNrTQu?si=qUBpz0OoS0OoE8LCNTSWLw" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">The Overload</a> çıktığında Mercury Ödülü adaylığı aldılar; hemen ardından da ABD’de seslerini duyurdular. SXSW ve Coachella festivallerinin önemli saat dilimlerinde sahne aldılar. Cillian Murphy, en sevdiği gruplardan birinin onlar olduğunu söylediğinde, Yard Act çok başka kitlelerce de tanınmaya başlamıştı. (Dipnot: Murphy, grubun solisti James Smith ile Peaky Blinders’ın setinde tanışıyor. Smith, o dönem para kazanmak için televizyon setlerinde figüran olarak çalışıyor.)&nbsp;İlk albümün getirdiği bu başarının ardından grup kendini uzun bir turnede buluyor. Turne sırasında yeni albümün kelimeleri ve notaları da yavaş yavaş birleşmeye başlıyor. <img src="https://images.aposto.com/2024/2/1/1709570126089.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> 11 şarkıdan oluşan Where’s My Utopia? tür olarak sadece post-punk’tan ibaret değil için hip hop, funk, disko, garage rock’ı da içinde barındırıyor. Sözleri itibarıyla kendileriyle dalga geçtikleri şiirsel bir ironiye sahip. Fakat bir önceki albümden hiçbir iz taşımıyor. Melodilerde dans ağırlıklı ritimler ağırlıkta. Prodüktörlüğünü Gorillaz’dan Remi Kabaka Jr.’ın üstlendiği albüm, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/7GWp6GWdMQje9yxE3VFoAi?si=9ef370df333e4971" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">An Illusion</a> ile açılıyor. Şarkı, blues’u andıran bir gitar riff’i ile başlıyor ve dalgalı bir şekilde ilerliyor. Grup, albümün çarpık tonunu en başından belirliyor. Melodide yaylılar, davullar, piyano, perküsyon ve synth'ler duyuluyor.&nbsp;Albümün hit parçası ise <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/7mYTcajvGEU4LZeHQ8V5w2?si=ccaa731d4d7948d1" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">We Make Hits</a>... Olağanüstü bas hatlarına sahip şarkıda, funk bir hava da var. Şarkı sözlerinde grup üyeleri, otobiyografik hikayelerini olağanüstü dürüst bir şekilde anlatıyorlar. Aynı zamanda müzik endüstrisine dair bir hiciv de sunuyorlar. Nakarat çok akılda kalıcı:&nbsp;“You won’t be missed (watch me now) Now we make hits (but not hits like Nile Rodgers) (Just that we ain’t hook dodgers) We make hits, we make hits”&nbsp;Ve tabii kendileriyle dalga geçtikleri şu sözleri de yazmadan geçemeyeceğim:&nbsp;“Right, so when we were done kissing We finally formed this band And we signed to a subsidiary of Universal, Inc.”<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Her parçada değişen bir albüm</h2><a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/4Xtuzz8jEu0N9HysDEr4No?si=4d776b7db40a453a" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Down by the Stream</a>’de Smith, neşeli ve kimi zaman karamsar bir dans melodisi üzerinden bir ergenlik macerasını anlatıyor. Melodi değiştikçe Smith’in hikayesi sertleşiyor, daha da karanlıklaşıyor. Albümün müziği, bu şarkıda baş döndürücü bir hızla tarz değiştiriyor.&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/00NxzwKC0n3jV3TZ09ZLuG?si=d79ab245f31c42dd" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">The Undertow</a>’un bestesi kusursuz. Yaylıların şarkıya eklendiği kısım çok iyi; bu da parçaya ritmik bir hava katıyor. Bir müzikalden çıkmış gibi hissettiren modern bir indie rock şarkısı. Sözleri yine içe dönük.<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/3u7PMsVBQ1viIm8tlhotl6?si=792a78fab47847c4" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Dream Job</a>, Gorillaz üyesi Remi Kabaka Jr. tarafından üretilen kusursuz bir post-punk ve disko şarkı. Perküsyonlar ve zillerle ortaya çıkan melodi, bu sefer iyimser. Kalabalıkların eşlik edeceği şarkılardan biri… Şarkı sözleri, grubun şu anki durumlardan memnun olduğunu ancak yine de gelecekle ilgili endişe ve paranoya taşıdığını anlatıyor. James Smith, şarkı hakkında şunları söylüyor:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Dream Job, albüm için ortaya koyduğumuz temayı anlatıyor. Nankör, küçük bir velet olduğum için kendimle alay ediyordum. Aynı zamanda müzik endüstrisinin nasıl bu kadar kontrol edilemez olduğunu anlatmaya çalışıyordum. Hissettiğim duyguların karmaşıklığını ve ciddiyetini ifade etmek için doğru zamanı bulmaya çalışıyordum. Sis biraz dağıldıktan sonra onu 3 dakikadan az süren bir pop şarkısında yakaladım. İyi veye kötü. Tüm bunlara rağmen başıma gelen her şeye hâlâ seviniyorum.”&nbsp;</blockquote><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Şiir ile şarkı arasında bir yer</h2><a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/2gOABCJQ2uKZnBTwcwzmJx?si=dd077db358c9485d" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Fizzy Fish</a>, sosyal medyanın yüzeyselliğine karşı bir hakaret niteliğinde. <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/1kArUMfjJF4ZLGybtTcqbo?si=dec99ffa17a2458a" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Petroleum</a>’u her dinlediğinizde şarkıya dair yeni bir şey fark ediyorsunuz. Bir rock şarkısı gibi ilerlerken bir anda bambaşka, sürpriz bir sonla bitiyor.&nbsp;Smith, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/5J1MQoGkrFWKjVhzF8dw6A?si=5c19fa22b62a407e" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">When The Laughter Stops</a>’ta Katy J Person Pearson ile düet yapıyor. Sesleri kusursuz bir dengede. Dans garantisi olan şarkılardan biri daha... <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/4UTdreujQsPw6AbEcA6DtV?si=cd6c79245e334447" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Grifter’s Grief</a> ise synth'lerin en çok duyulduğu eser ama sonlara doğru şarkı yine raydan çıkıyor.&nbsp;Yedi buçuk dakika süren <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/4o65tRyrdb3REu4E0aOxKI?si=3a397fea815948b0" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Blackpool Illuminations</a>; dürüstlük, kırılganlık ve büyümek üzerine bir hikaye. Sanki mahallenin barında grupla aynı masada oturuyor gibi hissediyoruz. Anlatıcımız James Smith, dinleyici de bizler. Şarkı, bu albümün dinleyiciyle kurduğu ilişkiyi daha da derinleştirmenin yanı sıra müzik, şiir, söz ve müzik arasındaki sınırları esnetiyor. Kafamızın içinde bir tiyatro sahnesi yaratmamızı sağlıyorlar. Şarkının sonunda bir ses dahil oluyor ve Smith’e “Bunu uyduruyor musun?” diye soruyor.&nbsp;Albüm ihtişamlı bir kapanış şarkısıyla <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/5hBUhTczqTowWOpRLU7mZg?si=716bcec802314c24" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">A Vineyard for the North</a> ile son buluyor. Funk ve disko ile süsledikleri şarkıda müziği oldukça derinden hissediyorsunuz.&nbsp;Bu uzunçalara dans ederek vedalaşıyoruz. Adeta bir partinin kapanış şarkısı gibi... Bu şarkı bitecek, ışıklar açılacak ve güneşin ilk ışıklarının aydınlattığı sokaklara çıkacağız.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Bir ütopyanın peşinde</h2>Yard Act, bu albümde türleri karıştırarak tartışmalı ağır konuları, neşeli dans şarkılarıyla birlikte sunuyor. Ve bunu zahmetsizce de başarıyor.&nbsp;Grup, “İnsanlar her durumda şaka yapar ve mizah, oldukça karanlık yerlerde bile gerçek hayatın değişmez bir parçasıdır. Uygunsuz veya karanlık şeylere defalarca gülmeniz hayatın doğal bir parçası. Depresyonda olduğumuzda bile gülüyoruz” diyor.&nbsp;Albümün sözleri de zekice ve iğneleyici. Siyaset, modern toplum, yabancılaşma ve imkansız bir ütopya arayışı gibi çeşitli konuları ironi ile alaycılıkla ele alıyorlar. Grup, yüzeysellik ve ikiyüzlülüğe karşı hiçbir eleştiriden kaçınmıyor. Çağdaş dünyanın canlı ve rahatsız edici bir portresini çiziyorlar.&nbsp;Geriye ise tek bir soru kalıyor: “Peki benim, ütopyam nerede?”&nbsp;Yazının en başında da dediğim gibi yıl daha bitmedi ama 2024’ün şimdiden en iyi albümünden birini dinliyoruz.

Duende

2024’ü yarılamadık ama pek çok iyi albümü şimdiden dinledik bile. Geçen hafta yayınlanan Yard Act’in "Where’s My Utopia?" albümü, tartışmasız bu yılın en iyi uzunçalarlarından biri olmaya aday.

Albüm incelemesi: Yard Act- Where’s My Utopia?

Albüm:&nbsp;Yard Act, The OverloadSüre:&nbsp;37 dakikaPlak Şirketi:&nbsp;Island RecordsKartonet:&nbsp;Henüz daha yılın ilk ayı geride kalmışken böyle heyecan verici bir albümle karşılaşmak mutluluk verici. Kim var spot ışıklarının altında? Eski Post War Glamour Girls solisti James Smith (vokal) ve Menace Beach'ten Ryan Needham'ın (bas) kurduğu, sonrasında Sam Shjipstone (gitar) ve Jay Russell’in (bateri) dâhil olduğu Leeds merkezli Yard Act ve ilk albümleri The Overload gündemimiz. 2020’de paylaştıkları ilk teklileri Fixer Upper’la punk şairlerinin mirasına sahip çıktığını duyuran grup, aradan geçen 18 ayın ardından Island Records gibi dev bir plak şirketinin kanatları altındaki The Overload albümüyle post-punk türünün ön saflarında yerini aldı. James Smith'in&nbsp;zekâ, bilgelik, öfke ve şefkatle dolup taşan keskin monologlarıyla derinleşen albüm Brexit sonrası Birleşik Krallık'ın parçalanmış toplum yapısına çoktan yerleşti. Yard Act’in müziğinde kurulu, başka bir deyişle dayatılan düzene karşı yapılan ani baskınlar ve rahatsız edici yüzleşmeler var. Espri sosuna banılmış post-punk sevenler kulağını buraya çevirsin.<img src="https://images.aposto.com/2022/1/5/1643982386139.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Yard Act, The Overload<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Neden dinleyelim?&nbsp;Her ne kadar James Smith grubun bir üyesi olsa da&nbsp;Yard Act’te onun tüketim çılgınlığı, soylulaştırma, iptal kültürü, sınıfsal kimlikler gibi güncel meseleler için ürettiği hicivleri takip ettiği bir kurgu var. Bir çeşit boşlukları doldurma oyunu. Basit ancak bir o kadar da iddialı. James Smith'in karakteristik vokallerine grubunun güçlü disko davulları, kesik&nbsp;riff’leri ve iki notları bas yürüyüşleri eşlik ettiğinde ortaya&nbsp;indie’nin gerçek anlamıyla kullanıldığı zamanlardan kalma bir müzik çıktığını söylemek mümkün.&nbsp;The Overload,&nbsp;“Eğer dünya bu kadar berbatsa, bu konuda ne yapacağız?” sorusuna yanıt arayan bir albüm. Smith’in sözleri çoğu zaman grubun&nbsp;funk’tan destek aldığı&nbsp;post-punk şemsiyesi altında güldürse de içinde konuşmadan önce yutkunulan bir öfke var. Üstelik bu öfke çok tanıdık.&nbsp;The Overload’u şimdiden yılın albümleri listesine ekleyebilirim. Çoktandır çerçeve içine sığdırılmaya çalışılan müzik endüstrisi için sevindirici bir çatlak.Benzer İşler:&nbsp;Working Men’s Club,&nbsp;Working Men’s Club &amp; Dry Cleaning,&nbsp;New Long Leg.

James Smith ile ilgili hikayeler